دیگر باران هوای دو نفره نیست … امروز که باران می بارید … هر که را در خیابان دیدم تنها بود … دست کسی در دست کسی نبود … و همه با خود چتر داشتند … آه ما به باران هم خیانت کرده ایم …

در شب های من … تنها ستاره کوچکی ست که از دور … برایم سو سو میکند و گاه چشمک می زند … بعضی اوقات هم … برای من بوسه می فرستد و می رقصد … من دلم را به آن خوش کرده ام … تنهایی یک شاعر یعنی همین …

همین که مردم شهر … تو را دیدند … سراغ قافیه ها رفتند … تا برایت شعری بنویسند … اما در این میان … تنها شعر های من بودند … که تو را بی قافیه می خواستند …

بعد از مرگم … هر که به دیدار من آمد … برای من خیرات نیاورد … فقط مشتی ارزن روی سنگ قبرم بپاشد … میخواهم هر روز گنجشک ها به دیدارم بیایند …

روزهاى مدیدى نه مى نویسد نه مى پرسد و نه سراغى مى گیرد اما یک روز مى آید و تنها با یک سلام باز هم اوست که برنده مى شود

درد باران را … پنجره ها می فهمند … وای بر این دل دلخسته ی ما … که نفهمید کسی … درد تنهایی ما …

چشمان او سیاه بودند اما ناگهان آبی شدند از آن روز از تیله هایم دو تا تیله ی آبی کم شد به او تهمت دزدی نمی زنم اما من هم آنقدر نادان نیستم که نفهمم تیله هایم چه شدند

چترم را روی سرم می گیرم … و از این شهر می روم … باران های اینجا … بوی دلتنگی می دهند …

روزهایی که سودای عشق در سر داشتم عادت به نوشتن شعر نداشتم با این حال زیباترین شعرم را روزی نوشتم که عاشق اش بودم از این رو شعرم را اولین بار برای او خواهم خواند

منتظر آمدن همه نباش یک نفر هیچ وقت نمی‌آید

انگار سالها طول کشید که دسته یی بوسه از دهانش بچینم و در گلدانی به رنگ سپید در قلبم بکارم اما انتظار ارزشش را داشت چون عاشق بودم

آنقدر بر شیشه های بخار گرفته شهر حرف اول نام تو را نوشته ام دیگر مردم شهر می دانند نام زیبای تو با کدام حرف شروع می شود

امشب دریاها سیاه‌اند باد زمزمه‌گر سیاه است پرنده و گیلاس‌ها سیاه‌اند دل من روشن است تو خواهی آمد

تو می‏ توانستی تاج سرم باشی که انگار من پادشاه عاشقان جهانم و تو ملکه ی رشک برانگیزِ شعرها چه فایده حالا هر دو آدم ‏هایی معمولی هستیم

موهایت را هر کسی می تواند ببافد اما روزی خواهی فهمید دیگر هیچکس مثل من با موهایت شعر نخواهد بافت

شــعر مـرا با خـود به جـاهایی مـی برد … کـه تـا بـه حـال نـرفته ام … بــاورت مــی شود … مــن با هـمین شـــعر ها … بـه آغـــوش تـو آمـدم …